Brak prawnej definicji farmy fotowoltaicznej oraz szereg barier w obszarze prawodawstwa budowlanego, ochrony środowiska geodezyjnego czy podatkowego w znaczący sposób hamują rozwój rynku OZE w Polsce.
Zrzeszająca niemal 130 podmiotów z całej Polski Krajowa Izba Klastrów Energii i OZE na zaproszenie Ministerstwa Klimatu i Środowiska opracowała propozycje legislacyjne w zakresie definicji instalacji fotowoltaicznej oraz metodyki wyznaczania powierzchni zabudowy tych instalacji, a także innych rozwiązań, które pozwolą na likwidację barier administracyjnych, związanych z procesem inwestycyjnym w zakresie PV.
Podzielone na osiem kluczowych obszarów opracowanie, wśród największych ograniczeń wymienia bariery motywacyjne przyłączania oze po stronie osdp, biurokratyczno – techniczne przyłączania nowych oze, koncesyjne, bariery prawa budowlanego i prawa ochrony środowiska, planistyczne, fiskalne – prawo podatkowe oraz bariery geodezyjne. Jednocześnie autorzy wskazują rozwiązania, które mogłyby przyczynić się do poprawy sytuacji, wskazując rozszerzoną i funkcjonalną definicję ustawową elektrowni/farmy fotowoltaicznej.
Jak wskazują autorzy w kwestii procedury przyłączeniowej problem stanowi nieprawidłowa praktyka organów obejmująca badanie na etapie wniosku o wydanie technicznych warunków przyłączenia przez OSD parametrów nie posiadających uzasadnienia faktycznego ani prawnego. Rozwiązaniem tego problemu byłoby wprowadzenie regulacji legislacyjnej parametrów i cech przyłącza wymagających wykazania na etapie ubiegania się o wydanie technicznych warunków przyłączenia oraz standaryzacja parametrów technicznych dla wolnostojących i wielkoskalowych elektrowni fotowoltaicznych.
Nierówne traktowanie źródeł OZE (zazwyczaj o niewielkiej mocy) i źródeł konwencjonalnych (zazwyczaj o dużej mocy) mogłoby zostać zniwelowane poprzez nowelizację przepisów Prawa energetycznego zrównującą obowiązek uzyskania koncesji dla wszystkich jednostek OZE i jednostek konwencjonalnych – w zakresie mocy instalacji. Dla wszystkich jednostek powinien obowiązywać jeden próg – 50 MW.
Ważnym, uwzględnionym w opracowaniu aspektem są bariery wynikające z prawa budowlanego. W tym obszarze uwagę zwrócono m.in. na konieczność określenia odrębnej, uproszczonej procedury uzyskiwania zgody na umieszczenie na nieruchomości obiektów i urządzeń niezbędnych dla inwestycji w przedmiocie wielkoskalowej elektrowni fotowoltaicznej, wzorem procedury przyjętej dla inwestycji sieci telekomunikacyjnych, a także wprowadzenie definicji elektrowni fotowoltaicznej i definicji urządzeń fotowoltaicznych.
Nie mniej istotnym utrudnieniem są zapisy prawa podatkowego oraz brak przepisów w zakresie podstaw wymiaru podatku od terenu zajętego przez elektrownie fotowoltaiczne. Jednym z postulowanych rozwiązań jest:
– Wprowadzenie zasady (przepisu szczegółowego), że w przypadku elektrowni (farmy) fotowoltaicznej jedynie elementy będące budowlą w rozumieniu Prawa Budowlanego – tj. stacja transformatorowa, kable, fundamenty (jeżeli występują, a to rzadkie sytuacje) podlegają opodatkowaniu jako budowla, tj. zmiana w art. 1a pkt 2) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Analogicznie należy uzupełnić definicję „budowli” w art. 3 pkt 3) ustawy Prawo Budowlane oraz (…) wprowadzenie przepisów szczegółowych, odnoszących się bezpośrednio do zasad opodatkowania elektrowni (farm) fotowoltaicznych – czytamy w dokumencie. – Zasadnym byłoby stworzenie ustawowej definicji legalnej elektrowni (farmy) fotowoltaicznej na wzór definicji „elektrowni wiatrowej” zawartej w art. 2 pkt 1) ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz.U. z 2021, poz. 724, t.j.), jednakże rozbudowanej w sposób mogący samoistnie rozwiązywać bariery oraz problemy inwestycyjne związane z kształtem prawa bądź z praktyką stosowania prawa – podkreślono w opracowaniu.
Pełny tekst opracowania jest dostępny na stronie https://kike.org.pl/definicja-farmy-pv-i-bariery-rozwoju-rynku-oze-opracowanie-kike/
