E- rozwój – to rozwój społeczno-gospodarczy bazujący na wykorzystaniu innowacyjnych technologii informacyjno-komunikacyjnych TIK. E-rozwój bazuje na informacji, cyfryzacji, społeczeństwie informacyjnym, e-gospodarce i e-usługach. Dotychczasowy rozwój konwencjonalny bazował na tradycyjnych, materialnych czynnikach produkcji, jak zasoby surowcowe, kapitał techniczny i finansowy oraz ludzka praca. Wykorzystanie niematerialnego czynnika rozwoju, jakim jest informacja, powiązana z kapitałem ludzkim i wiedzą (know-how) dało istotny impuls rozwojowy i przewagę konkurencyjną. Rozwój ten wynika z natury informacji, która gdy jest dzielona pomnaża się, w przeciwieństwie do czynnika materialnego.
E-usługi można podzielić na usługi komercyjne, świadczone przez firmy uraz usług administracji publicznej (e-administracji). Systemy świadczenia e-usług tworzą tzw. e-gospodarkę i zaspokajają różnorodne potrzeby społeczeństwa informacyjnego. Rozwój e-usług publicznych postępuje głównie poprzez informatyzację administracji publicznej (e-administracja), systemu ochrony zdrowia (e-zdrowie), edukacji i kultury.
W kontekście funkcjonowania jednostek administracji rządowej i samorządowej e-rozwój polega na wdrażaniu rozwiązań tzw. e-administracji, czyli świadczenia jak największej liczby usług drogą elektroniczną, przy wykorzystaniu różnych funkcjonalnych systemów i aplikacji. W obszarze świadczenia usług użyteczności publicznej i prowadzenia gospodarki komunalnej, e-rozwój polega na wykorzystywaniu TIK do:
- lepszego monitorowania i kontroli efektywności procesów świadczenia usług komunalnych, w tym awaryjności (nieprzerwanej dostawy mediów – prądu, ciepła, wody, gazu – o odpowiednich parametrach jakościowych)
- skrócenia drogi i czasu dostępu do określonej usługi administracyjnej
- lepszej komunikacji urzędu z klientami (odbiorcami usług administracyjnych) i klientów (mieszkańców) z urzędem i ich większego zaangażowania w sprawy lokalne
- monitorowania poziomu zaspokojenia potrzeb odbiorcy (klienta) i zarządzania satysfakcją oraz stałego doskonalenia systemu.
W perspektywie celów zrównoważonego rozwoju e-rozwój, w szczególności rozwój e-usług jest pożądany, gdyż powoduje odmaterializowanie gospodarki (zmniejszenie zużycia surowców, zasobów, materiałów i energii), a tym samym mniejszą presję na środowisko z tym związaną. Tak, jak każda forma rozwoju, e-rozwój powinien być również zrównoważony pod względem społecznym i środowiskowym. Elektronizacja, informatyzacja, automatyzacja i robotyzacja życia i pracy nie może się bowiem dokonywać kosztem jakości życia społecznego i zasobów ludzkich, ani kosztem środowiska. Dlatego też mówi się o e-rozwoju, a nie o e-postępie. Postęp techniczny i technologiczny w dziedzinach związanych z informatyką i telekomunikacją przełomu XX i XXI wieku jest niewątpliwy, lecz kluczowe jest wykorzystanie efektów tego postępu nie tylko dla wzrostu ekonomicznego i zwiększania poziomu innowacyjności i konkurencyjności gospodarek, ale dla rozwoju społecznego i spójności terytorialnej w wymiarze lokalnym i globalnym.
Obecnie największym wyzwaniem e-rozwoju i cyfryzacji społeczeństwa jest problem wzrastającego zanieczyszczenia (smogu) elektromagnetycznego związanego z rosnącą liczbą nadajników telekomunikacyjnych, którego wpływ na funkcjonowanie organizmów żywych i zdrowie człowieka nie jest do końca poznany i zbadany. W wymiarze społecznym ubocznym skutkiem e-rozwoju mogą być tzw. cyberuzależnienia i depersonalizacja relacji międzyludzkich.
E-rozwój, obok tworzenia zupełnie nowych obszarów rzeczywistości (cybeprzestrzeń), usług i rynków (jak rzeczywistość wirtualna, w tym gier) stworzył też nieznane wcześniej obszary zagrożeń tzw. cyberatakami. Obecnie władze państw i instytucji międzynarodowych kładą nacisk na zintegrowane działania związane z zapewnianiem cyberbezpieczeństwa, czyli wielopoziomowych systemów zapewniania bezpiecznego korzystania z sieci teleinformatycznych i e-usług.
